อีกครังกัีบการบอกลา

การจากลา เป็นเรื่องเศร้าเสมอ ... ไม่ว่าเวลานั้น จะสั้น หรือ ยาว ก็ตาม

อาจจะอุ่นใจขึ้นมาอีกนิด ที่อย่างน้อย อีกไม่นานเราก็จะได้พบกันอีก

แต่ ระยะเวลาของการ รอคอย มันมักจะทำให้รู้สึกยาวนาน จนเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดเสมอ

เพราะแต่ละชีวิต ต่างมีเส้นทางเดินของตัวเอง เมื่อถึงเวลาก็จำต้องแยกย้าย

คิดถึงเพื่อน แต่ เราก็รู้ว่า เรายังคงเฝ้ามองกันอยู่เสมอ แม้ในวันที่ไม่ได้อยู่ใกล้ๆกัน

จนกว่าจะถึงวันที่กลับมาำำพบกันใหม่

เทคแคร์ นะ น้ำฝน

---------------------------

การอยู่ีที่นี่ กับ อยู่ที่ไทย มันเหมือนเราใช้ชีวิตอีกมุมนึง

เวลาที่เราจากเซี่ยงไฮ้ นาฬิกาชีวิตที่นี่ก็จะหยุดลง

และ

เวลาที่้เรากลับเมืองไทย นาฬิกาชีวิตที่เ้มืองไทยก็จะเริ่มเดินอีกครั้ง

หลายปีที่ชีิวิต สลับหมุนเวียนเปลี่ยนนาฬิกาชีิวิตแบบนี้

เหลืออีกปี กับนาฬิกา ชีวิต ในเซี่ยงไฮ้

พอหันกลับไปมอง แปปเดียวจริงๆ

อายุ เปลี่ยนจาก เลข 1 เป็น เลข 2 ก็ที่นี่ เหลือ อีก ปีกว่าๆ แล้ว นึกมาแล้วก็ใจหายเนอะ

ฝนฟ้า มืดมัว ชวนให้ หัวใจมันเหงาๆ บอกไม่ถูก

...

แดดสีเทา คิดถึงฟ้าขาว ขาว มากมาย