ค้นหาตัวเอง
อยู่เมืองจีนมา จะ 5 ปีแล้ว เรียนมหาลัยมาก็เกือบ 3 ปี จนถึงวันนี้สงสัยว่าตัวเองรู้อะไรบ้าง นึกถึงวันเวลาที่ผ่านมา ก็รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปมากมาย ไฟในตัวที่มันเคยลุก ก็ไม่รู้ว่าดับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ จำได้รางรางว่าตอนจบ ม.6 ก่อนมา ก็มีความตั้งใจหลายอย่างมากมาย อยากเรียนรู้นั้นโน้นนี่ จะทำนั่นโน่นนี่ และที่จำแม่นที่สุดก็คงจะเป็นคำสัญญาที่ ร.พ.ศิริราช ที่ตั้งใจจะกลับไปเป็นข้าราชการที่ดี จนถึงวันนี้ความตั้งใจยังอยู่ ไม่เคยเปลี่ยน แต่ไม่รู้ว่าคุณภาพและความสามารถที่มีอยู่อันน้อยนิดตอนนี้ มันจะเหมาะสมกับหน้าที่ที่ตั้งใจจะไปทำรึเปล่า นั่งถามตัวเองว่า เรียนสังคมวิทยามา ได้อะไรบ้าง ปีสามแล้ว รู้อะไรบ้าง คิดไปคิดมาเหมือนว่าจะรู้ แต่ก็ไม่กล้าที่จะตอบว่ารู้จริงแค่ไหน คิดมาแล้วมันก็น่าอายเสียจริง จะพออ้างเขาได้บ้างก็คงจะเป็นประสบการณ์ รู้สึกว่าทำอะไรหลายอย่าง และลองอะไรหลายอย่างมาก กล้าก้าวข้ามผ่านอคติของตัวเอง ทำให้ได้เปิดเรียนรู้ชีิวิตในแบบใหม่ๆ รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปเยอะ จนบ้างทีก็ไม่มีคำว่าำพอดีในชีวิตแล้ว แต่พอกลับมาดูหน้าีทีของตัวเอง อาชีำพที่ทำอยู่ คือ รับจ้างเรียนหนังสือ รู้สึกตลอดว่าทำได้ไม่เคยดีพอ ขี้เีกียจจนเป็นสันดานไปแล้ว ได้แต่รู้สึกผิด ถ้าเกิดจบไปสอนคนก็คงจะอายลูกศิศย์ลูกหาน่าดู รู้สึกว่าความรู้ไม่พอสอนคนจริงๆ สรุปทำอะไรไ้ด้บ้างวะเนี้ยเรา เฮ้อ
ขนาดจะนิยามตัวเองยังไม่รู้จะเริ่มตรงไหนเลย เราเป็นคนยังไงว้า ชอบอะไร ก็ระบุไม่ถูก ก็ชอบทำหลายอย่างน่ะ แต่ถ้าถามว่าเกลี่ยดอะไรนิ อันนี้สามารถตอบได้ชัดเจน เป็นโรคชอบสร้างความลำบากให้ตัวเองรึเปล่าก็ไม่รู้ เมื่อไหร่ที่ว่างเป็นต้องสร้างกิจกรรม และภาระ เสพติดการเดินทางไปแล้ว ขอให้ได้ไปเหอะ นิดนึงก็ยังดี นี่แหละ ชีวิต หวังเป็นอย่างยิ่งว่า กลับไปบรรจุ คงไม่ต้องไม่ต้องไปนั่งหน้าบานอยู่ที่ไหนซํกแหะนะ ถ้าเป็นอย่างนั่น เอามีดมาทิ่มกันซะยังจะดีกว่า สรุปเขียนมาก้ยังค้นหาตัวเองไม่เจออยู่ดี ชีวิตมันมีเรื่องราวมากมายจริงๆ เยอะมาก มิน่าถึงไม่มีใครอยากโต อย่างนี้นี่เอง หยุดเวลาไว้ที่ 18 ดีมั้ยเนี้ย เหย
อาทิตย์ที่แล้ว เซร็งมาก โดดเรียนไปรับจ้อบวันพฤหัส ปรากฏว่าแจคพอรต์ อาจร์ยเชคชื่อทั้งเช้าบ่่่าย โหย โคตรเซร็ง เห็นแ่ก่่้เงินเล็กๆน้อยๆ จริงๆตรู ได้ข่าวว่า ก็เอาไปซัดเหล้าคืนเดียวหมดอยู่ดี แลดูชีวืตเจริญแท้แ้ท้ สงสารก็แต่ประเทศไทย ที่จะมีข้าราชการขี้เมาอย่างเรา เหย ยิ่งทำให้รู้สึกผิด ชีวิตแลมืดมัวยังไงไม่รู้ จะไหวไหมตรู
บ่นอีกแล้ว อะนะ ไดมือมันหมดน่ะ ทนอ่านหน่อยละกาน
I dreamed I was missing, you were so scared
But no one would listen, 'cause no one else cared
After my dreaming, I woke with this fear
What am I leaving when I'm done here?
So if you're asking me, I want you to know
When my time comes, forget the wrong that I've done
Help me leave behind some reasons to be missed
Don't resent me, and when you're feeling empty
Keep me in your memory, leave out all the rest
Leave out all the rest, don't be afraid
I've taken my beating, I've shared what I made
I'm strong on the surface, not all the way through
I've never been perfect, but neither have you
So if you're asking me, I want you to know
When my time comes, forget the wrong that I've done
Help me leave behind some reasons to be missed
Don't resent me, and when you're feeling empty
Keep me in your memory, leave out all the rest
Leave out all the rest
Forgetting all the hurt inside you've learned to hide so well
Pretending someone else can come and save me from myself
I can't be who you are
When my time comes, forget the wrong that I've done
Help me leave behind some reasons to be missed
Don't resent me, and when you're feeling empty
Keep me in your memory, leave out all the rest
Leave out all the rest
Forgetting all the hurt inside you've learned to hide so well
Pretending someone else can come and save me from myself
I can't be who you areI can't be who you are
-------------------------------------------------------------
แค่ชอบเำพลง พระเอกทไวไลท์เท่ได้อีก ถ้าได้แฟนอย่างนี้ ต่อให้เป็นแวมไำำพม์ก็เอาครื่อกานละว้า ฮ่าๆๆๆ
2552/03/15
ค้นหาตัวเอง
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น