รู้สึกว่าใครซักคนกำลังไกลออกไปจากชีวิต....
ความรุ้สึกแบบนี้ เป็นครั้งที่ 2 แล้ว
เคยเป็นมั้ย ที่รู้สึกว่า
ใครคนนึงที่เราเคยรู้สึกว่าเราวางหัวใจเอาไว้ใกล้ๆกัน แล้ววันนึงเราก้รู้สึกว่า
เขาหัวใจดวงนั้นได้ถอยห่างออกไปแล้ว
มันไม่ใช่ว่าเขาทำให้เรารุ้สึกนะ
แต่มันเป็นความรู้สึก" รู้" ขึ้นมาได้ในใจเองเลย
ตื่นขึ้นมาก็รู้สึกแล้วว่า
เขาได้ห่างออกไปจากเราแล้ว เหมือนโดนบอกเลิกอะ
แล้วหลังจากนั้นอีก 6
เดือนถัดมา มันก็เกิดขึ้นมาจริงๆ เขาบอกลาเราไปจริงๆ เพียงแต่ว่า
เรารู้สึกมาก่อนแล้วละ ว่าใจเขานะ
ไปจากเราตั้งนานแล้ว
ครั้งนี้ก็เหมือนกาน เรารู้สึกแบบนั้น
มาได้ เดือนนึงแล้ว วันนึงเราตื่นขึ้นมา แล้วเราก็รู้สึกว่า
ใจดวงนั้นที่เคยอยู่ข้างๆเรา มันห่างออกไปแล้ว
ถึงแม้ว่าตอนนี้ทุกอย่างจะดูไม่เปลี่ยนแปลงอะไร
คล้ายว่าความสัมพันธ์เราจะเหมือนเดิม แต่ เรารู้สึกได้แล้วละ ว่าหัวใจของเขา
เป็นสิ่งที่เราไม่อาจจะแตะต้อง ไข่วขว้า หรือ แสวงหาได้ มันได้ถอยห่างออกไปไกลและ
กำลังจะหายไปแล้ว
ไม่เป็นไหร่หรอก
... หัวใจมันบังคับกันไม่ได้
หากว่าเธอเลือกแล้ว ที่จะไป
..........
มันก็คงตอ้งเป็นไปเช่นนั้นแล ....
2550/10/23
ใครบางคนกำลังไกลออกไป
2550/10/16
The line between normal and abnormal
เมื่อวานได้มีโอกาศ ไปฟังการบบรรยาย ของ ศาสตราจารย์ Arthur kleinma of HAvard
Uni หัวข้อ คือ the Medicalization with the Globalization - the line
between abnormal and normal
ประเด็นที่พอจะจับได้คือ อาจารย์
ท่านตั้งข้อสังเกต เกี่ยวกับ การที่ เหล่าผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายนั้น
วินัจฉัยโรคว่าเรา เจ็บป่วยนั้น ใช้อะไรเป็นเกณท์ในการแบ่งแยกระหว่าง ปกติ กับ
ไม่ปกติ เพราะในทุกวันนี้โลกของเรานั้น ปะปนและซับซ้อนมาก คนในแต่ละสังคม ฐานะ
หน้าที่ ความรับผิดชอบ เพศและวัย ต่างแตกต่างและซับซ้อนในตัวเองอยู่ การที่หมอจะ
ระบุว่าใครซักคน เจ็บปว้ยและต้องกินยานั้น มันแลจะเชื่อถือไม่ได้ในสังคมยุคนี้แล้ว
เพราะว่า เราทุกคนต่างก็ " abnormal " กันได้ทั้งนั้น เพียงแต่ว่า เป็น abnormal
แบบ normal นี่คือสิ่งที่อาจารย์อยากจะถ่ายทอดแนวคิด
และอยากให้ตั้งข้อสังเกตกับทั้งตัวเองและสังคมด้วย
ปัญหาหลักที่เรากำลังเผชิญทุกวันนี้ คือเรา ผลัก ปัญหาสังคม ออกไปให้เป็น
ปัญหาที่ กินยา ใช้การรักษาทางแพทย์แล้วมันจะหาย ซึ่งมันอันตรายมาก
เราต่างหลงลืมไปว่า ความจริงแล้ว การเจ็บปว่ยนั้น มันไม่ได้มาจากข้างใน
หรือภายในเราเอง แต่มัน มาจากผลกระทบ แรงกดดันมากมายจากสิ่งรอบตัวเรา
มันไม่ใช่ว่าจะใช้ยารักษา แต่มันต้องใช้การพัฒนา การดูแลเอาใจใส่ จากทั้งรัฐ และ
เราทุกคน ต่อสังคมที่เราอาศัยอยู่นี้
วันนี้การได้พบกับอาจารย์
มันทำให้เราได้คำตอบให้กับตัวเองแล้วว่า
เรา เรียน สังคมวิทยาไปทำไม ?" เราเรียนสังคมวิยา เพื่อ ช่วยเหลือคน "
" ทฤษฎีทางสังคมวิทยา นั้น
ก็มาจากตัวสังคมนั้นแหละ สังคมวิทยาคือ สิ่งที่อยู่รอบตัวเรา
ไม่ใช่แค่ทฤษฎีในหนังสือ แต่เป็นการนำเอาทฤษฎีนั้น ไปมองโลกข้างนอก
และเอาโลกของนอกมาเป็นทฤษฎ๊ "
ความรับผิดชอบของนักสังคมวิทยาก็คือ
เราเรียนรู้ความเป็นไปในสังคม สังเกตสิ่งรอบตัว
และช่วยบอกเตือนในภาวะที่สังคมดิ่งต่ำ ช่วยเหลือ พัฒนา
เพื่อให้คนในสังคมและตัวเราดำรงอยู่ในโลกใบนี้อย่างมีปัญญา
และรู้ทุกภาวะความเป็นไป
เรียนสังคมวิทยา เพื่อช่วยเหลือคน
Thank you
Pro.fessor
เราต่างแสวงหากันและกัน
ชายคนนั้น - The sisมองฟ้าไม่มีดาวเลยสักดวงเหมือนฉันไม่มีใครเลยสักคนแค่เพียงต้องการออกจากความมืดมนอยากเจอคนที่เคยผูกพัน
*
เธอคนนั้น บอกฉันไว้ว่าจะคอยดูแลห่วงใย ดังลมหายใจ
** ชายคนนั้น
อยู่ไกลแสนไกลไม่รู้ว่าเมื่อไร จะได้พบเจอชายคนนั้น ที่ไอรักเธอ
ยังหลอมหัวใจอยู่ยังให้ความอบอุ่น
ไม่จากไป
วันนี้ก็ยังอยู่เพียงผู้เดียวความหวังที่ยังคอยยังห่างไกลรักที่ล่องลอยไม่เคยจะให้ใครนานแค่ไหนก็ยังผูกพัน----------
เราทุกคนต่างโดดเดี่ยวและเดียวดาย
การใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้เพียงลำพัง ดูจะโหดร้ายเกินไปนัก
หลายหลายคนโชคดี ที่เจอใครคนนั้น ของตัวเอง
และคนสองคนก็ใช้ชีวิต และแบ่งปันทุกข์และสุขให้กันและกัน
พวกเขาจึงไม่ต้องใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้เพียงลำพังอีกต่อไป
การมีใครซักคนมาร่วมเดินทางผ่านกาลเวลาในโลกใบนี้ไปพร้อมๆกัน
มันช่างเป็นสิ่งที่วิเศษเหลือเกินเนอะ..ว่ามั้ย
ใครซักคนที่จะอยู่ดูแลกันในวันที่แก่เฒ่า ในวันที่ร่างกายโรยรา
ในวันที่ฉันไม่สดสวย วันที่ผมบนหัวเป็นสีขาว
วันที่ฉันกลายเป็นแค่ยายแก่คนหนึ่ง
ใครคนนั้นที่เขาจะยังอยู่กับฉัน คอยจูงมือฉัน เหมือนวันที่เราพบกันครั้งแรก
ใครนั้น ที่จะมีหัวใจดวงเดิม จนกว่าจะสิ้นลมจากกันไป
ถ้าชีวิตหนึ่งได้เกิดมาพบใครคนนั้น มันคงเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดในโลกใบนี้เลยละ
ความรัก ความผูกพัน ของคนสองคนที่มีต่อกัน อย่างจริงใจ
แล้วเราจะยังแสวงหาสิ่งใดอีกเล่า
...
2550/09/24
中秋节...
中秋节快了 ！！
今天要吃月饼啊！！
如果说 ：我们一起吃月饼 ， 不是更好吗？
. . . 呵呵 寂寞的人可能只能会这么想的巴 ...
很多次参加过中国朋友举办的晚会。。。每次多时这样。。。
无聊。。。。。。
不过每次多会一直坐在那。。。 等结束后再离开
因为我知道搞活动的人是很热情的，很积极，很希望能办得好。。。
我们参加人的轻轻任务只是参加 和配合他们而已...
所以每次我多会在刀追后的。。。。
น้ำใจเล็กเล็กน้อยน้อย ที่อยากแบ่งปัน
今天要吃月饼啊！！
如果说 ：我们一起吃月饼 ， 不是更好吗？
. . . 呵呵 寂寞的人可能只能会这么想的巴 ...
很多次参加过中国朋友举办的晚会。。。每次多时这样。。。
无聊。。。。。。
不过每次多会一直坐在那。。。 等结束后再离开
因为我知道搞活动的人是很热情的，很积极，很希望能办得好。。。
我们参加人的轻轻任务只是参加 和配合他们而已...
所以每次我多会在刀追后的。。。。
น้ำใจเล็กเล็กน้อยน้อย ที่อยากแบ่งปัน
2550/09/23
คืนที่ไม่อยากเห็นวันพรุ่งนี้
คืนที่ไม่อยากเห็นวันพรุ่งนี้เมื่อคืนนี้รู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้ อยู่ดีดีก็ไม่อยากให้มีวันพรุ่งนี้ขึ้นมา ไม่อยากรู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไง ไม่อยากรู้ว่าชีวิตจะเป็นยังไงอีก ไม่อยากให้เช้า อยากให้คืนนี้ยาวนานไปเรื่อยๆ นั่งคุยกับเพื่อนเก่า ก็เหมือนคุยกับตัวเองให้มันฟัง รู้สึกเหมือนจิตตก ยังไงไม่รู
(0:08) DREAM~ ผานิตดา: อีเจ้า
(0:08) DREAM~ ผานิตดา: มรึงจะดูหาอะไรเหอะ
(0:08) JaoJao & Noo-Phe: พูดอะไร
(0:08) JaoJao & Noo-Phe: อ๋อ
(0:09) DREAM~ ผานิตดา: อีโง่
(0:09) JaoJao & Noo-Phe: เพราะกูสวย
(0:09) DREAM~ ผานิตดา: ถามทำไม
(0:09) DREAM~ ผานิตดา: โอย ย
(0:09) DREAM~ ผานิตดา: ช่วยกูด้วย
(0:09) JaoJao & Noo-Phe: ช่วยไรจ๊ะ
(0:09) DREAM~ ผานิตดา: อยู๋ดีดี กูก็ไม่อยากเห็นวันพรุ่งนี้ขึ่นมาวะ
(0:09) JaoJao & Noo-Phe: อุ๊ย อีห่า
(0:10) DREAM~ ผานิตดา: กูไม่อยากรู้ว่า พรุ่งนี้จะเป็นยังไง
(0:10) JaoJao & Noo-Phe: จริงจังปะเนี่ย
(0:10) JaoJao & Noo-Phe: มึงมีปัญหาอะไร
(0:10) DREAM~ ผานิตดา: กูยังกลัวตัวเองเลย
(0:10) DREAM~ ผานิตดา: ไม่รู้วะ ปัญหา คือ กูไม่รู้ว่า ตัวกูมีปัญหาอะไร
(0:11) DREAM~ ผานิตดา: กูพอจะรู้ละ ว่า คนที่เขา ฆ่าตัวตายได้นะ
(0:11) DREAM~ ผานิตดา: มันรู้สึกยังไง
(0:11) DREAM~ ผานิตดา: แต่ คงไม่ทั้งหมดหรอก
(0:12) DREAM~ ผานิตดา: แมร่ง พูดมาแล้วก็รู้สึกได้ถึงพลังแปลกๆๆ
(0:12) JaoJao & Noo-Phe: อีห่า ระบายออกมา
(0:12) DREAM~ ผานิตดา: ไม่รู้จริงๆๆว่ะ
(0:12) JaoJao & Noo-Phe: ทำตัวเหมือนคนมีปัญหา
(0:12) DREAM~ ผานิตดา: กูว่า กูคงสติไม่ค่อยดี
(0:12) DREAM~ ผานิตดา: จริง กรูไม่รู้ว่ากรูมีปัญหาอะไร
(0:12) JaoJao & Noo-Phe: แน่ใจนะว่ามึงมีจริงๆ หรือมึงแค่อยากทำตัวให้มี
(0:13) JaoJao & Noo-Phe: ถามตัวเองดีๆ
(0:13) DREAM~ ผานิตดา: นั่นซิ
(0:13) JaoJao & Noo-Phe: มึงเหงารึเปล่า
(0:13) DREAM~ ผานิตดา: ทำไมวะ
(0:13) DREAM~ ผานิตดา: คนไม่มีปัญหา ไม่อยากเห็นพร่งนี้ไม่ได้เหรอ
(0:13) JaoJao & Noo-Phe: เปล่า ถามดู เผื่อมึงเป็นโรคซึมเศร้า รึเปล่า
(0:13) DREAM~ ผานิตดา: รึกูจะเหงาวะ
(0:14) DREAM~ ผานิตดา: อาจจะเป็นก็ได้นะ
(0:14) DREAM~ ผานิตดา: กูก็ตอบตัวเองไม่ได้
(0:14) DREAM~ ผานิตดา: มรึงไม่เคยเป็นเหรอ
(0:14) DREAM~ ผานิตดา: รึว่า กูแค่ ขี้เกียจเรียนหนังสือว่ะ เพราะพรุ่งนี้เป็นวันจันทรฺ์
(0:15) JaoJao & Noo-Phe: เคยเป็น โรคซึมเศร้าน่ะ
(0:15) JaoJao & Noo-Phe: รู้ว่ามันรู้สึกยังไง
(0:15) DREAM~ ผานิตดา: รุ้สึกไงวะ
(0:16) JaoJao & Noo-Phe: ก็รู้สึกห่อเหี่ยว ถามตัวเองว่ามีอะไรผิดพลาดรึเปล่า รู้สึกไม่อยากไปไหน เจอใคร รู้สึกว่าชีวิตกำลังจะสูญเปล่า
(0:16) DREAM~ ผานิตดา: อืม ก
(0:16) DREAM~ ผานิตดา: ก็คลายๆๆนะ
(0:16) DREAM~ ผานิตดา: แล้วมันเกิดจากอะไรวะ
(0:16) JaoJao & Noo-Phe: มันเป็นช่วงที่กูยังปรับตัวเข้ากับที่นี่ไม่ได้
(0:17) JaoJao & Noo-Phe: แต่ตอนนี้กูเคียวแล้ว
(0:17) JaoJao & Noo-Phe: มันเลยหายไป
(0:17) DREAM~ ผานิตดา: อ่อ อืม ม
(0:17) DREAM~ ผานิตดา: แต่กูก็ไม่ได้มีปัญหากับสังคมนะ
(0:18) JaoJao & Noo-Phe: เพราะมึงอยู่ไกลบ้านรึเปล่า
(0:18) DREAM~ ผานิตดา: กูว่า สงสัยกูมีปัญหา กับตัวเอง
(0:18) JaoJao & Noo-Phe: เพราะมึงบไม่งามเท่ากู
(0:18) DREAM~ ผานิตดา: 4 ปี แล้วนะ
(0:18) DREAM~ ผานิตดา: กูคงชินกับการไกลบ้านแล้วละ
(0:18) DREAM~ ผานิตดา: แต่หมู่ นี้ ก็มักตั้งคำถามกับ สิ่งที่กูทำบ่อยๆๆ
(0:19) JaoJao & Noo-Phe: เพราะชินรึเปล่ามึงถึงคิดว่าไม่ใช่สาเหตุน่ะ
(0:19) JaoJao & Noo-Phe: แต่ที่จริงมันมีผลอยู่
(0:19) DREAM~ ผานิตดา: กู เรียนไปทำไมวะ ทำไมกูต้องเรียนวะ ทำไมกูต้องไปที่นั้น ทำไมกูต้องทำอย่างนี่ อย่างนั้น แล้ว กูทำแล้วได้อะไร
(0:19) JaoJao & Noo-Phe: แล้วมึงอยากทำอะไรตอนนี้
(0:20) JaoJao & Noo-Phe: ******นอกจากมีผัว
(0:20) DREAM~ ผานิตดา: เหมือนกูพยายาม สร้างเงื่อนไขกับชีวิต ทุกอย่าง
(0:20) DREAM~ ผานิตดา: กู ไม่อยากมีพร่งนี้
(0:20) JaoJao & Noo-Phe: อีห่านรก
(0:20) DREAM~ ผานิตดา: กูไม่ได้หมายความว่า กูอยากตายนะ กูแค่ ไม่อยากมีวัจันทร์นะ
(0:20) JaoJao & Noo-Phe: กูกำลังคุยกับคนติดยารึเปล่าวะนี่
(0:21) DREAM~ ผานิตดา: เพราะกูรู้สึก ว่า กู ไม่พร้อม
(0:21) JaoJao & Noo-Phe: แสดงว่ามึงแฮงค์ไปเรียนไม่ไหว
(0:21) JaoJao & Noo-Phe:
(0:21) DREAM~ ผานิตดา: อืม กู ไม่ได้ติดยานะ แค่ ติดเหล้า นิดหน่อย (
0:21) JaoJao & Noo-Phe: ติดอย่างอื่นด้วยปะจ๊ะ
(0:21) DREAM~ ผานิตดา: พรรคนี้ สมอง เบลอ กูจำอะไรไม่ค่อยได้
(0:21) DREAM~ ผานิตดา: ผู้คน เหตุการณ์ กู จำสลับ ทับกันไปหมด
(0:22) JaoJao & Noo-Phe: เพราะเหล้าเปล่ามึง
(0:22) DREAM~ ผานิตดา: ความทรงจำกู มั่วมาก กูจะเป็นอัลไซเมอรฺเปล่าเนี้ย
(0:22) DREAM~ ผานิตดา: กูก็ว่างั้นแหละ ..... กูว่าจะหยุดซํกเดือน
(0:22) DREAM~ ผานิตดา: นี่ ยังไม่ถงึ 7 วันเลยมรึง
(0:22) JaoJao & Noo-Phe: มึงกินหนักขนาดนั้นเลยเหรอ
(0:22) DREAM~ ผานิตดา: วันศุกร์ กูก็เมา
(0:22) JaoJao & Noo-Phe: ปกติมึงกินกับใคร
(0:22) DREAM~ ผานิตดา: เปล่า นะ นิดหน่อย
(0:23) DREAM~ ผานิตดา: ไม่หนักขนาดนั้น หรอก
(0:23) DREAM~ ผานิตดา: กินกะ พี่ตวงนะ
(0:23) DREAM~ ผานิตดา: กับเพื่อนบ้าง
(0:23) DREAM~ ผานิตดา: กินคนเดียว แลมันขมขื่นเกินไปวะ
(0:23) JaoJao & Noo-Phe: กูก็ว่า นึกว่ามึงนั่งแดกคนเดียว
(0:23) DREAM~ ผานิตดา: อีกอย่างกูก็ไม่ได้อกหัก รักคุด แดกเหล้าย้อมใจ
(0:23) DREAM~ ผานิตดา: กูแดกเพื่อ ความเฮฮา
(0:24) DREAM~ ผานิตดา: แต่นั้นไม่ใข่ปํญหาหรอก เพราะกูก็ไม่คิดเลิกเหล้าตอนนี้
(0:24) DREAM~ ผานิตดา: มรึงว่า กู ต๋องๆๆ มั้ย
(0:24) JaoJao & Noo-Phe: เหล้าไม่ใช่ปัญหาหรอกมึง แตความรู้สึกที่ทำให้มึงแดกมากกว่า
(0:24) DREAM~ ผานิตดา: นั่นซิ
(0:25) DREAM~ ผานิตดา: แดกแล้วมันก็สนุกดีนะ
(0:25) DREAM~ ผานิตดา: กูอาจจะเครียดรึเปล่าวะ
(0:25) JaoJao & Noo-Phe: มึงR^FGS,NVO-UHGS]HKMUJD^I^H0YDG]P
(0:26) DREAM~ ผานิตดา: กูอ่านไม่ออก
(0:26) JaoJao & Noo-Phe: มึงพูดเหมือนขี้เหล้าที่กูรู้จักเลย
(0:26) DREAM~ ผานิตดา: พิมพ์ภาษาคนด้วย
(0:26) DREAM~ ผานิตดา: อุ้ย ย
(0:26) JaoJao & Noo-Phe: คร่าาาาาา
(0:26) DREAM~ ผานิตดา: จริงเหรอวะ
(0:26) JaoJao & Noo-Phe: เออ แดกเพราะสนุก แต่หยุดไม่ได้
(0:26) DREAM~ ผานิตดา: อืม
(0:26) DREAM~ ผานิตดา: ใช่
(0:27) DREAM~ ผานิตดา: หยุดไม่ได้
(0:27) JaoJao & Noo-Phe: อีห่าๆๆๆๆๆๆ อย่าติดนะมึง
(0:27) DREAM~ ผานิตดา: ติดนิมัน ต้อง แค่ไหนละ
(0:27) DREAM~ ผานิตดา: อย่างน้อยก็ไม่ทุกวันหรอก
(0:27) DREAM~ ผานิตดา: กุไม่ติดหรอก
(0:28) DREAM~ ผานิตดา: อีกอย่างเหล้ามันก็ไม่ได้เลงร้ายอะไรนักหนานิ
(0:28) JaoJao & Noo-Phe: เออๆ ว่าแต่มึงหาทางออกให้ตัวเองด้วยนะ อย่าจมกับมัน ถึงแม้กูรู้ว่ามึงก้นใหญ่ก็ตามที
(0:28) JaoJao & Noo-Phe:
(0:29) DREAM~ ผานิตดา: ถ้ากูหาได้ กูจะมาคุยกับมรึงทำไมวะ อีห่า
(0:29) DREAM~ ผานิตดา: คิดบ้างรึเปล่าา พิมพ์มาเนี้ยย
(0:29) JaoJao & Noo-Phe: กูขอฟันธง มึงเป็นโรคซึมเศร้าแน่ๆ
(0:29) DREAM~ ผานิตดา: เหรอ
(0:29) DREAM~ ผานิตดา: แต่กูหาสาเหตุไม่ได้
(0:29) JaoJao & Noo-Phe: อ้าวๆๆๆ ตีกับกูมั้ย อีเปรต
(0:30) DREAM~ ผานิตดา: เออ อีห่า
(0:30) JaoJao & Noo-Phe: ถ้าหาไม่ได้ก็ไม่ต้องหา มึงทำยังไงก็ได้ให้ชีวิตสดใสซาบซ่าขึ้นดีกว่า แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง
(0:30) JaoJao & Noo-Phe: เช่น หาผัว เป็นอาทิ
(0:31) DREAM~ ผานิตดา: อืม ม
(0:31) DREAM~ ผานิตดา: หาผัวเหรอ
(0:31) JaoJao & Noo-Phe: คร่าาาาา
(0:31) JaoJao & Noo-Phe: หรือมึงจะหาเมีย อีสัดดอก
(0:31) DREAM~ ผานิตดา: มรึงคิดว่ามันหาง่าย ๆๆเหรอวะ
(0:31) JaoJao & Noo-Phe: เข้าใจจ้ะ สำหรับมึงนะ
(0:31) JaoJao & Noo-Phe: คริคริ (0:31) DREAM~ ผานิตดา: อ้าว อีเปรต
(0:32) DREAM~ ผานิตดา: กูไม่มีอารมณ์นี่ว้า
(0:32) DREAM~ ผานิตดา: ผัว เหรอ
(0:32) JaoJao & Noo-Phe: อุ้ย แสดงว่ากามตายด้าน
(0:32) DREAM~ ผานิตดา: มันจะช่วยได้จริงเหรอวะ
(0:32) DREAM~ ผานิตดา: ก็แค่ ชั่วข้ามคืน
(0:32) JaoJao & Noo-Phe: ไม่ใช่ให้หาเซ็กส์นะ
(0:32) DREAM~ ผานิตดา: ตื่น ก็ จากกันไป
(0:32) JaoJao & Noo-Phe: หาใครสักคนที่จะทำให้มึงมองโลกมุมใหม่
(0:33) JaoJao & Noo-Phe: เปรี้ยวนะอีห่า หา one night stand เชียว
(0:33) DREAM~ ผานิตดา: มรึงหมายถงึ ความสัมพัน จริงจังน่ะเหรอ
(0:33) DREAM~ ผานิตดา: กู ไม่กล้าวะ
(0:33) DREAM~ ผานิตดา: พูดตรงๆๆ
(0:33) JaoJao & Noo-Phe: กูมองไปถึงความรู้สึกต่างหาก
(0:33) JaoJao & Noo-Phe: แค่รู้สึกดี
(0:33) DREAM~ ผานิตดา: นั่นละสิ่งที่กกูกลัว
(0:34) JaoJao & Noo-Phe: ทำไมมึงกลัวความสัมพันธ์เหรอวะ
(0:34) DREAM~ ผานิตดา: นั่นซิวะ
(0:34) DREAM~ ผานิตดา: กูกลัวความเจ็บปวดน่ะ
(0:34) DREAM~ ผานิตดา: ไม่รู้ซิ ........ ถ้ามันเริ่มจริงๆจัง ขึ้นมากูก็จะถอย
(0:35) JaoJao & Noo-Phe: เหอะๆๆๆ เหมือนใครหลายๆคนที่กูรู้จักเลย
(0:35) DREAM~ ผานิตดา: ถ้าให้เลือก เซ็กส์รายวัน กับ สามี นะ กูขอเลือกอย่างแรก
(0:35) DREAM~ ผานิตดา: เริ่ดบ่
(0:35) DREAM~ ผานิตดา: ฮ่าๆๆๆๆ
(0:36) JaoJao & Noo-Phe: อีดรีมมมมมมมมมมมม มึงเป็นอีดรีมที่กูรู้จักจริงๆเหรอ
(0:36) JaoJao & Noo-Phe: เริ่ดมาก
(0:36) DREAM~ ผานิตดา: กู ที่มรึ่งรู้จักเป็นยังไงเรหอ
(0:36) DREAM~ ผานิตดา: ???
(0:36) JaoJao & Noo-Phe: อะไรทำให้มึงเหนื่อยหน่ายขนาดนั้นวะ สาวน้อย
(0:36) JaoJao & Noo-Phe: ฟังดูเหมือนคนแก่ๆที่เหนื่อยหน่ายกับชีวิต
(0:37) DREAM~ ผานิตดา: เหอ .. .. เออ คงจริง
(0:38) JaoJao & Noo-Phe: กลับมาเมืองไทย ไปแรดกันหนู เหลืออีกกี่ปีวะ
(0:38) *unicef DREAM~ ผานิตดา~ PaNiTDa~吴美玲 has changed his/her personal message to "กูเป็นไรวะเนี้ย"
(0:38) DREAM~ ผานิตดา: ไม่รู้ รู้สึกแต่ว่า มันคงนานนนนน มาก
(0:38) DREAM~ ผานิตดา: พูดตรงๆๆ
(0:38) DREAM~ ผานิตดา: กูก้ไม่ได้อยากกลับเมืองไทย ตอนนี้
(0:39) JaoJao & Noo-Phe: อืม แล้วมึงอยากทำอะไร
(0:39) DREAM~ ผานิตดา: ไม่อยากทำอะไรเลย
(0:40) DREAM~ ผานิตดา: มรึง ว่า ความรัก มันจะช่วยชีวิต คนได้มั้ยวะ
(0:40) JaoJao & Noo-Phe: มันแล้วแต่ด้วยมึง
(0:41) JaoJao & Noo-Phe: มัยขึ้นอยู่กับว่าเป็นความรักแบบไหน เขาเป็นคนแบบไหน และเข้ามาตอนเราอยู่อารมณ์ไหน
(0:41) DREAM~ ผานิตดา: อืม ม
(0:41) JaoJao & Noo-Phe: สรุปกูไม่ได้ตอบคำถามมึง แต่สำหรับกู กูว่ามันช่วยกูได้ในเวลาที่แย่ที่สุด (0:41) DREAM~ ผานิตดา: อืม ม
(0:41) DREAM~ ผานิตดา: เศ้ราจังว่ะ
(0:42) DREAM~ ผานิตดา: กุไม่มีใครช่วย
(0:42) JaoJao & Noo-Phe: มันอาจจะเป็นเรื่องเลื่อนลอย แต่กูมีความสุขว่ะที่ได้มีเป้าหมายทุกๆวันของชีวิต ถึงแม้ว่าท้ายที่สุดมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่กูคิด
(0:43) JaoJao & Noo-Phe: แต่กูมองว่าตอนนี้ มันทำให้ชีวิตกูดีขึ้น กูก็โอกับมัน
(0:43) JaoJao & Noo-Phe: กูมองระหว่างทางมากกว่าว่ะ
(0:44) DREAM~ ผานิตดา: นี่มรึงรู้มัย อยู่ดี วันนึงกูก็รู้สึก เศ้ราขึ้นมา ที่กู ไม่มีแฟน เพราะวันนั้นกู เป็นสิวที่หลัง แล้วกูก็ไม่มีปัญญา จัดการกับมัน กูก็ สำนึกขึ้นมาได้ว่า ถ้ากู มีใครซักคน อยู๋ข้างๆๆกู บีบสิวให้กูได้คงดี (0:44) JaoJao & Noo-Phe: 55+
(0:44) DREAM~ ผานิตดา: อีห่า บอกว่า เรื่องเศร้า
(0:44) JaoJao & Noo-Phe: เริ่ด
(0:44) JaoJao & Noo-Phe: ค่ะ ขอโทด แต่มันขำนี่นา
(0:44) DREAM~ ผานิตดา: อีห่า มรึงไม่มีมารยามเลย
(0:45) DREAM~ ผานิตดา: มายาท
(0:45) JaoJao & Noo-Phe: ซอรี่ ก็อีห่า เรากำลังพูดถึงสิวที่หลังนะ
(0:45) JaoJao & Noo-Phe: โอเคๆ
(0:45) DREAM~ ผานิตดา: เออ นั่นแหละ
(0:45) DREAM~ ผานิตดา: กูก็เศร้านะมรึง
(0:46) JaoJao & Noo-Phe: อืม
(0:46) JaoJao & Noo-Phe: มึงก็หาคนบีบสิวให้สิวะ
(0:46) DREAM~ ผานิตดา: JaoJao & Noo-Phee & Dek-Dee . 说:กูมองระหว่างทางมากกว่าว่ะ
(0:46) DREAM~ ผานิตดา: มรึงหมายควาย ว่า ไง
(0:46) JaoJao & Noo-Phe: ไม่บอก
(0:46) DREAM~ ผานิตดา: โอยอีควาย
(0:46) JaoJao & Noo-Phe: 555+
(0:46) JaoJao & Noo-Phe: เริ่ดบ่
(0:47) DREAM~ ผานิตดา: อยาก ตบ มรึงมาก
(0:47) JaoJao & Noo-Phe: ก็หมายความว่า มึงไม่ต้องกลัวว่ามึงจะเจ็บตอนท้าย แค่มันทำให้หลายๆวันในชีวิตมึงมีความสุข มันก็คุ้มนี่นา
(0:47) DREAM~ ผานิตดา: อืม ม ม
(0:48) DREAM~ ผานิตดา: อืม นั่นซิเนอะ
(0:48) DREAM~ ผานิตดา: แต่กูก็อดมองไม่ได้
(0:48) DREAM~ ผานิตดา: สงสัยกูกลัวเจ็บจริงๆๆ
(0:48) DREAM~ ผานิตดา: ว่ะ
(0:48) JaoJao & Noo-Phe: เคยมีประสบการณ์สยองมาก่อนรึเปล่าวะ
(0:48) DREAM~ ผานิตดา: เช่น
(0:48) DREAM~ ผานิตดา: ?
(0:49) JaoJao & Noo-Phe: เคยโดนใครทำให้เจ็บมาก่อนรึเปล่า
(0:49) DREAM~ ผานิตดา: อืม มันก้ต้องมีแหละอีห่า
(0:49) DREAM~ ผานิตดา: มันก็อาจจะเป็นความ ขลาดกลัว
(0:50) DREAM~ ผานิตดา: รึกูจะเป็นเพราะว่า เครียดเรื่อง หัวใจวะ
(0:50) JaoJao & Noo-Phe: ยังไง
(0:50) DREAM~ ผานิตดา: กูเหนื่อยที่ ต้องห้ามใจตัวเองรึเปล่าวะ
(0:50) JaoJao & Noo-Phe: แสดงว่ามึงไปแอบรักใครเหรอ
(0:50) DREAM~ ผานิตดา: เรื่อง มันยาว กูขอสรุป
(0:51) JaoJao & Noo-Phe: เออๆว่ามา
(0:52) DREAM~ ผานิตดา: .......................
(0:52) JaoJao & Noo-Phe: อืม โครงเรื่องคุ้นๆ
(0:52) DREAM~ ผานิตดา: ................
(0:53) DREAM~ ผานิตดา: อืม ทำไม มันน้ำเน่าจังวะ
(0:53) JaoJao & Noo-Phe: นึกออกเลยว่าจะเป็นไงต่อ
(0:53) DREAM~ ผานิตดา: เป็นไงต่อวะ
(0:53) JaoJao & Noo-Phe: ......................
(0:54) DREAM~ ผานิตดา: ...............
(0:54) JaoJao & Noo-Phe: เหอะๆ เริ่ด
(0:54) JaoJao & Noo-Phe: เหม็นหึ่งเลยคร่า
(0:54) DREAM~ ผานิตดา: หึ่งเนาะ ..... เหอะ โลกนี้ช่างน่าขัน
(0:54) JaoJao & Noo-Phe: 2-0 แล้วมึง
(0:55) DREAM~ ผานิตดา: แต่ กูก็มได้ เศ้รา นะ
(0:55) DREAM~ ผานิตดา: เออ ขอบใจนะ
(0:55) DREAM~ ผานิตดา: กูว่า กุไม่ได้เศร้าเพราะเรื่องนั้น
(0:55) JaoJao & Noo-Phe: อืม
(0:57) DREAM~ ผานิตดา: อีเจ้า มรึงทำไม กล้าโชว์ รูป ตัวเอง ททั้งทั้ง ที่ นมเล็ก ขนาดนั้น
(0:57) JaoJao & Noo-Phe: เพราะกูสวย
(0:57) DREAM~ ผานิตดา: มันเล็กมากเลยนะ
(0:57) JaoJao & Noo-Phe: กูไม่แคร์
(0:57) DREAM~ ผานิตดา: มรึงน่าจะหาอะไรมายัดนิดนึง
(0:58) DREAM~ ผานิตดา: ก็แล้ว แต่ นะ
(0:58) DREAM~ ผานิตดา: แค่พูดวคามจริง
(0:58) JaoJao & Noo-Phe: ชนะแล้วมึง
(0:58) DREAM~ ผานิตดา: น่ะ
(0:58) JaoJao & Noo-Phe: เอ๋า อีนี่ว่างจัด มากัดกู
(0:58) DREAM~ ผานิตดา: เปล่า
(0:58) DREAM~ ผานิตดา: สงสัย กูจะแก่ ว่ะ
(0:59) JaoJao & Noo-Phe: ทำไมวะ
(0:59) DREAM~ ผานิตดา: ขี้บ่น
(0:59) JaoJao & Noo-Phe: เออ ก็ว่า
(1:00) DREAM~ ผานิตดา: ...
(1:03) JaoJao & Noo-Phe: ไปแล้วนะมึง
(1:03) JaoJao & Noo-Phe: บายๆ
(1:03) DREAM~ ผานิตดา: อืม ม
(1:03) DREAM~ ผานิตดา: ขอบใจ
(0:08) DREAM~ ผานิตดา: อีเจ้า
(0:08) DREAM~ ผานิตดา: มรึงจะดูหาอะไรเหอะ
(0:08) JaoJao & Noo-Phe: พูดอะไร
(0:08) JaoJao & Noo-Phe: อ๋อ
(0:09) DREAM~ ผานิตดา: อีโง่
(0:09) JaoJao & Noo-Phe: เพราะกูสวย
(0:09) DREAM~ ผานิตดา: ถามทำไม
(0:09) DREAM~ ผานิตดา: โอย ย
(0:09) DREAM~ ผานิตดา: ช่วยกูด้วย
(0:09) JaoJao & Noo-Phe: ช่วยไรจ๊ะ
(0:09) DREAM~ ผานิตดา: อยู๋ดีดี กูก็ไม่อยากเห็นวันพรุ่งนี้ขึ่นมาวะ
(0:09) JaoJao & Noo-Phe: อุ๊ย อีห่า
(0:10) DREAM~ ผานิตดา: กูไม่อยากรู้ว่า พรุ่งนี้จะเป็นยังไง
(0:10) JaoJao & Noo-Phe: จริงจังปะเนี่ย
(0:10) JaoJao & Noo-Phe: มึงมีปัญหาอะไร
(0:10) DREAM~ ผานิตดา: กูยังกลัวตัวเองเลย
(0:10) DREAM~ ผานิตดา: ไม่รู้วะ ปัญหา คือ กูไม่รู้ว่า ตัวกูมีปัญหาอะไร
(0:11) DREAM~ ผานิตดา: กูพอจะรู้ละ ว่า คนที่เขา ฆ่าตัวตายได้นะ
(0:11) DREAM~ ผานิตดา: มันรู้สึกยังไง
(0:11) DREAM~ ผานิตดา: แต่ คงไม่ทั้งหมดหรอก
(0:12) DREAM~ ผานิตดา: แมร่ง พูดมาแล้วก็รู้สึกได้ถึงพลังแปลกๆๆ
(0:12) JaoJao & Noo-Phe: อีห่า ระบายออกมา
(0:12) DREAM~ ผานิตดา: ไม่รู้จริงๆๆว่ะ
(0:12) JaoJao & Noo-Phe: ทำตัวเหมือนคนมีปัญหา
(0:12) DREAM~ ผานิตดา: กูว่า กูคงสติไม่ค่อยดี
(0:12) DREAM~ ผานิตดา: จริง กรูไม่รู้ว่ากรูมีปัญหาอะไร
(0:12) JaoJao & Noo-Phe: แน่ใจนะว่ามึงมีจริงๆ หรือมึงแค่อยากทำตัวให้มี
(0:13) JaoJao & Noo-Phe: ถามตัวเองดีๆ
(0:13) DREAM~ ผานิตดา: นั่นซิ
(0:13) JaoJao & Noo-Phe: มึงเหงารึเปล่า
(0:13) DREAM~ ผานิตดา: ทำไมวะ
(0:13) DREAM~ ผานิตดา: คนไม่มีปัญหา ไม่อยากเห็นพร่งนี้ไม่ได้เหรอ
(0:13) JaoJao & Noo-Phe: เปล่า ถามดู เผื่อมึงเป็นโรคซึมเศร้า รึเปล่า
(0:13) DREAM~ ผานิตดา: รึกูจะเหงาวะ
(0:14) DREAM~ ผานิตดา: อาจจะเป็นก็ได้นะ
(0:14) DREAM~ ผานิตดา: กูก็ตอบตัวเองไม่ได้
(0:14) DREAM~ ผานิตดา: มรึงไม่เคยเป็นเหรอ
(0:14) DREAM~ ผานิตดา: รึว่า กูแค่ ขี้เกียจเรียนหนังสือว่ะ เพราะพรุ่งนี้เป็นวันจันทรฺ์
(0:15) JaoJao & Noo-Phe: เคยเป็น โรคซึมเศร้าน่ะ
(0:15) JaoJao & Noo-Phe: รู้ว่ามันรู้สึกยังไง
(0:15) DREAM~ ผานิตดา: รุ้สึกไงวะ
(0:16) JaoJao & Noo-Phe: ก็รู้สึกห่อเหี่ยว ถามตัวเองว่ามีอะไรผิดพลาดรึเปล่า รู้สึกไม่อยากไปไหน เจอใคร รู้สึกว่าชีวิตกำลังจะสูญเปล่า
(0:16) DREAM~ ผานิตดา: อืม ก
(0:16) DREAM~ ผานิตดา: ก็คลายๆๆนะ
(0:16) DREAM~ ผานิตดา: แล้วมันเกิดจากอะไรวะ
(0:16) JaoJao & Noo-Phe: มันเป็นช่วงที่กูยังปรับตัวเข้ากับที่นี่ไม่ได้
(0:17) JaoJao & Noo-Phe: แต่ตอนนี้กูเคียวแล้ว
(0:17) JaoJao & Noo-Phe: มันเลยหายไป
(0:17) DREAM~ ผานิตดา: อ่อ อืม ม
(0:17) DREAM~ ผานิตดา: แต่กูก็ไม่ได้มีปัญหากับสังคมนะ
(0:18) JaoJao & Noo-Phe: เพราะมึงอยู่ไกลบ้านรึเปล่า
(0:18) DREAM~ ผานิตดา: กูว่า สงสัยกูมีปัญหา กับตัวเอง
(0:18) JaoJao & Noo-Phe: เพราะมึงบไม่งามเท่ากู
(0:18) DREAM~ ผานิตดา: 4 ปี แล้วนะ
(0:18) DREAM~ ผานิตดา: กูคงชินกับการไกลบ้านแล้วละ
(0:18) DREAM~ ผานิตดา: แต่หมู่ นี้ ก็มักตั้งคำถามกับ สิ่งที่กูทำบ่อยๆๆ
(0:19) JaoJao & Noo-Phe: เพราะชินรึเปล่ามึงถึงคิดว่าไม่ใช่สาเหตุน่ะ
(0:19) JaoJao & Noo-Phe: แต่ที่จริงมันมีผลอยู่
(0:19) DREAM~ ผานิตดา: กู เรียนไปทำไมวะ ทำไมกูต้องเรียนวะ ทำไมกูต้องไปที่นั้น ทำไมกูต้องทำอย่างนี่ อย่างนั้น แล้ว กูทำแล้วได้อะไร
(0:19) JaoJao & Noo-Phe: แล้วมึงอยากทำอะไรตอนนี้
(0:20) JaoJao & Noo-Phe: ******นอกจากมีผัว
(0:20) DREAM~ ผานิตดา: เหมือนกูพยายาม สร้างเงื่อนไขกับชีวิต ทุกอย่าง
(0:20) DREAM~ ผานิตดา: กู ไม่อยากมีพร่งนี้
(0:20) JaoJao & Noo-Phe: อีห่านรก
(0:20) DREAM~ ผานิตดา: กูไม่ได้หมายความว่า กูอยากตายนะ กูแค่ ไม่อยากมีวัจันทร์นะ
(0:20) JaoJao & Noo-Phe: กูกำลังคุยกับคนติดยารึเปล่าวะนี่
(0:21) DREAM~ ผานิตดา: เพราะกูรู้สึก ว่า กู ไม่พร้อม
(0:21) JaoJao & Noo-Phe: แสดงว่ามึงแฮงค์ไปเรียนไม่ไหว
(0:21) JaoJao & Noo-Phe:
(0:21) DREAM~ ผานิตดา: อืม กู ไม่ได้ติดยานะ แค่ ติดเหล้า นิดหน่อย (
0:21) JaoJao & Noo-Phe: ติดอย่างอื่นด้วยปะจ๊ะ
(0:21) DREAM~ ผานิตดา: พรรคนี้ สมอง เบลอ กูจำอะไรไม่ค่อยได้
(0:21) DREAM~ ผานิตดา: ผู้คน เหตุการณ์ กู จำสลับ ทับกันไปหมด
(0:22) JaoJao & Noo-Phe: เพราะเหล้าเปล่ามึง
(0:22) DREAM~ ผานิตดา: ความทรงจำกู มั่วมาก กูจะเป็นอัลไซเมอรฺเปล่าเนี้ย
(0:22) DREAM~ ผานิตดา: กูก็ว่างั้นแหละ ..... กูว่าจะหยุดซํกเดือน
(0:22) DREAM~ ผานิตดา: นี่ ยังไม่ถงึ 7 วันเลยมรึง
(0:22) JaoJao & Noo-Phe: มึงกินหนักขนาดนั้นเลยเหรอ
(0:22) DREAM~ ผานิตดา: วันศุกร์ กูก็เมา
(0:22) JaoJao & Noo-Phe: ปกติมึงกินกับใคร
(0:22) DREAM~ ผานิตดา: เปล่า นะ นิดหน่อย
(0:23) DREAM~ ผานิตดา: ไม่หนักขนาดนั้น หรอก
(0:23) DREAM~ ผานิตดา: กินกะ พี่ตวงนะ
(0:23) DREAM~ ผานิตดา: กับเพื่อนบ้าง
(0:23) DREAM~ ผานิตดา: กินคนเดียว แลมันขมขื่นเกินไปวะ
(0:23) JaoJao & Noo-Phe: กูก็ว่า นึกว่ามึงนั่งแดกคนเดียว
(0:23) DREAM~ ผานิตดา: อีกอย่างกูก็ไม่ได้อกหัก รักคุด แดกเหล้าย้อมใจ
(0:23) DREAM~ ผานิตดา: กูแดกเพื่อ ความเฮฮา
(0:24) DREAM~ ผานิตดา: แต่นั้นไม่ใข่ปํญหาหรอก เพราะกูก็ไม่คิดเลิกเหล้าตอนนี้
(0:24) DREAM~ ผานิตดา: มรึงว่า กู ต๋องๆๆ มั้ย
(0:24) JaoJao & Noo-Phe: เหล้าไม่ใช่ปัญหาหรอกมึง แตความรู้สึกที่ทำให้มึงแดกมากกว่า
(0:24) DREAM~ ผานิตดา: นั่นซิ
(0:25) DREAM~ ผานิตดา: แดกแล้วมันก็สนุกดีนะ
(0:25) DREAM~ ผานิตดา: กูอาจจะเครียดรึเปล่าวะ
(0:25) JaoJao & Noo-Phe: มึงR^FGS,NVO-UHGS]HKMUJD^I^H0YDG]P
(0:26) DREAM~ ผานิตดา: กูอ่านไม่ออก
(0:26) JaoJao & Noo-Phe: มึงพูดเหมือนขี้เหล้าที่กูรู้จักเลย
(0:26) DREAM~ ผานิตดา: พิมพ์ภาษาคนด้วย
(0:26) DREAM~ ผานิตดา: อุ้ย ย
(0:26) JaoJao & Noo-Phe: คร่าาาาาา
(0:26) DREAM~ ผานิตดา: จริงเหรอวะ
(0:26) JaoJao & Noo-Phe: เออ แดกเพราะสนุก แต่หยุดไม่ได้
(0:26) DREAM~ ผานิตดา: อืม
(0:26) DREAM~ ผานิตดา: ใช่
(0:27) DREAM~ ผานิตดา: หยุดไม่ได้
(0:27) JaoJao & Noo-Phe: อีห่าๆๆๆๆๆๆ อย่าติดนะมึง
(0:27) DREAM~ ผานิตดา: ติดนิมัน ต้อง แค่ไหนละ
(0:27) DREAM~ ผานิตดา: อย่างน้อยก็ไม่ทุกวันหรอก
(0:27) DREAM~ ผานิตดา: กุไม่ติดหรอก
(0:28) DREAM~ ผานิตดา: อีกอย่างเหล้ามันก็ไม่ได้เลงร้ายอะไรนักหนานิ
(0:28) JaoJao & Noo-Phe: เออๆ ว่าแต่มึงหาทางออกให้ตัวเองด้วยนะ อย่าจมกับมัน ถึงแม้กูรู้ว่ามึงก้นใหญ่ก็ตามที
(0:28) JaoJao & Noo-Phe:
(0:29) DREAM~ ผานิตดา: ถ้ากูหาได้ กูจะมาคุยกับมรึงทำไมวะ อีห่า
(0:29) DREAM~ ผานิตดา: คิดบ้างรึเปล่าา พิมพ์มาเนี้ยย
(0:29) JaoJao & Noo-Phe: กูขอฟันธง มึงเป็นโรคซึมเศร้าแน่ๆ
(0:29) DREAM~ ผานิตดา: เหรอ
(0:29) DREAM~ ผานิตดา: แต่กูหาสาเหตุไม่ได้
(0:29) JaoJao & Noo-Phe: อ้าวๆๆๆ ตีกับกูมั้ย อีเปรต
(0:30) DREAM~ ผานิตดา: เออ อีห่า
(0:30) JaoJao & Noo-Phe: ถ้าหาไม่ได้ก็ไม่ต้องหา มึงทำยังไงก็ได้ให้ชีวิตสดใสซาบซ่าขึ้นดีกว่า แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง
(0:30) JaoJao & Noo-Phe: เช่น หาผัว เป็นอาทิ
(0:31) DREAM~ ผานิตดา: อืม ม
(0:31) DREAM~ ผานิตดา: หาผัวเหรอ
(0:31) JaoJao & Noo-Phe: คร่าาาาา
(0:31) JaoJao & Noo-Phe: หรือมึงจะหาเมีย อีสัดดอก
(0:31) DREAM~ ผานิตดา: มรึงคิดว่ามันหาง่าย ๆๆเหรอวะ
(0:31) JaoJao & Noo-Phe: เข้าใจจ้ะ สำหรับมึงนะ
(0:31) JaoJao & Noo-Phe: คริคริ (0:31) DREAM~ ผานิตดา: อ้าว อีเปรต
(0:32) DREAM~ ผานิตดา: กูไม่มีอารมณ์นี่ว้า
(0:32) DREAM~ ผานิตดา: ผัว เหรอ
(0:32) JaoJao & Noo-Phe: อุ้ย แสดงว่ากามตายด้าน
(0:32) DREAM~ ผานิตดา: มันจะช่วยได้จริงเหรอวะ
(0:32) DREAM~ ผานิตดา: ก็แค่ ชั่วข้ามคืน
(0:32) JaoJao & Noo-Phe: ไม่ใช่ให้หาเซ็กส์นะ
(0:32) DREAM~ ผานิตดา: ตื่น ก็ จากกันไป
(0:32) JaoJao & Noo-Phe: หาใครสักคนที่จะทำให้มึงมองโลกมุมใหม่
(0:33) JaoJao & Noo-Phe: เปรี้ยวนะอีห่า หา one night stand เชียว
(0:33) DREAM~ ผานิตดา: มรึงหมายถงึ ความสัมพัน จริงจังน่ะเหรอ
(0:33) DREAM~ ผานิตดา: กู ไม่กล้าวะ
(0:33) DREAM~ ผานิตดา: พูดตรงๆๆ
(0:33) JaoJao & Noo-Phe: กูมองไปถึงความรู้สึกต่างหาก
(0:33) JaoJao & Noo-Phe: แค่รู้สึกดี
(0:33) DREAM~ ผานิตดา: นั่นละสิ่งที่กกูกลัว
(0:34) JaoJao & Noo-Phe: ทำไมมึงกลัวความสัมพันธ์เหรอวะ
(0:34) DREAM~ ผานิตดา: นั่นซิวะ
(0:34) DREAM~ ผานิตดา: กูกลัวความเจ็บปวดน่ะ
(0:34) DREAM~ ผานิตดา: ไม่รู้ซิ ........ ถ้ามันเริ่มจริงๆจัง ขึ้นมากูก็จะถอย
(0:35) JaoJao & Noo-Phe: เหอะๆๆๆ เหมือนใครหลายๆคนที่กูรู้จักเลย
(0:35) DREAM~ ผานิตดา: ถ้าให้เลือก เซ็กส์รายวัน กับ สามี นะ กูขอเลือกอย่างแรก
(0:35) DREAM~ ผานิตดา: เริ่ดบ่
(0:35) DREAM~ ผานิตดา: ฮ่าๆๆๆๆ
(0:36) JaoJao & Noo-Phe: อีดรีมมมมมมมมมมมม มึงเป็นอีดรีมที่กูรู้จักจริงๆเหรอ
(0:36) JaoJao & Noo-Phe: เริ่ดมาก
(0:36) DREAM~ ผานิตดา: กู ที่มรึ่งรู้จักเป็นยังไงเรหอ
(0:36) DREAM~ ผานิตดา: ???
(0:36) JaoJao & Noo-Phe: อะไรทำให้มึงเหนื่อยหน่ายขนาดนั้นวะ สาวน้อย
(0:36) JaoJao & Noo-Phe: ฟังดูเหมือนคนแก่ๆที่เหนื่อยหน่ายกับชีวิต
(0:37) DREAM~ ผานิตดา: เหอ .. .. เออ คงจริง
(0:38) JaoJao & Noo-Phe: กลับมาเมืองไทย ไปแรดกันหนู เหลืออีกกี่ปีวะ
(0:38) *unicef DREAM~ ผานิตดา~ PaNiTDa~吴美玲 has changed his/her personal message to "กูเป็นไรวะเนี้ย"
(0:38) DREAM~ ผานิตดา: ไม่รู้ รู้สึกแต่ว่า มันคงนานนนนน มาก
(0:38) DREAM~ ผานิตดา: พูดตรงๆๆ
(0:38) DREAM~ ผานิตดา: กูก้ไม่ได้อยากกลับเมืองไทย ตอนนี้
(0:39) JaoJao & Noo-Phe: อืม แล้วมึงอยากทำอะไร
(0:39) DREAM~ ผานิตดา: ไม่อยากทำอะไรเลย
(0:40) DREAM~ ผานิตดา: มรึง ว่า ความรัก มันจะช่วยชีวิต คนได้มั้ยวะ
(0:40) JaoJao & Noo-Phe: มันแล้วแต่ด้วยมึง
(0:41) JaoJao & Noo-Phe: มัยขึ้นอยู่กับว่าเป็นความรักแบบไหน เขาเป็นคนแบบไหน และเข้ามาตอนเราอยู่อารมณ์ไหน
(0:41) DREAM~ ผานิตดา: อืม ม
(0:41) JaoJao & Noo-Phe: สรุปกูไม่ได้ตอบคำถามมึง แต่สำหรับกู กูว่ามันช่วยกูได้ในเวลาที่แย่ที่สุด (0:41) DREAM~ ผานิตดา: อืม ม
(0:41) DREAM~ ผานิตดา: เศ้ราจังว่ะ
(0:42) DREAM~ ผานิตดา: กุไม่มีใครช่วย
(0:42) JaoJao & Noo-Phe: มันอาจจะเป็นเรื่องเลื่อนลอย แต่กูมีความสุขว่ะที่ได้มีเป้าหมายทุกๆวันของชีวิต ถึงแม้ว่าท้ายที่สุดมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่กูคิด
(0:43) JaoJao & Noo-Phe: แต่กูมองว่าตอนนี้ มันทำให้ชีวิตกูดีขึ้น กูก็โอกับมัน
(0:43) JaoJao & Noo-Phe: กูมองระหว่างทางมากกว่าว่ะ
(0:44) DREAM~ ผานิตดา: นี่มรึงรู้มัย อยู่ดี วันนึงกูก็รู้สึก เศ้ราขึ้นมา ที่กู ไม่มีแฟน เพราะวันนั้นกู เป็นสิวที่หลัง แล้วกูก็ไม่มีปัญญา จัดการกับมัน กูก็ สำนึกขึ้นมาได้ว่า ถ้ากู มีใครซักคน อยู๋ข้างๆๆกู บีบสิวให้กูได้คงดี (0:44) JaoJao & Noo-Phe: 55+
(0:44) DREAM~ ผานิตดา: อีห่า บอกว่า เรื่องเศร้า
(0:44) JaoJao & Noo-Phe: เริ่ด
(0:44) JaoJao & Noo-Phe: ค่ะ ขอโทด แต่มันขำนี่นา
(0:44) DREAM~ ผานิตดา: อีห่า มรึงไม่มีมารยามเลย
(0:45) DREAM~ ผานิตดา: มายาท
(0:45) JaoJao & Noo-Phe: ซอรี่ ก็อีห่า เรากำลังพูดถึงสิวที่หลังนะ
(0:45) JaoJao & Noo-Phe: โอเคๆ
(0:45) DREAM~ ผานิตดา: เออ นั่นแหละ
(0:45) DREAM~ ผานิตดา: กูก็เศร้านะมรึง
(0:46) JaoJao & Noo-Phe: อืม
(0:46) JaoJao & Noo-Phe: มึงก็หาคนบีบสิวให้สิวะ
(0:46) DREAM~ ผานิตดา: JaoJao & Noo-Phee & Dek-Dee . 说:กูมองระหว่างทางมากกว่าว่ะ
(0:46) DREAM~ ผานิตดา: มรึงหมายควาย ว่า ไง
(0:46) JaoJao & Noo-Phe: ไม่บอก
(0:46) DREAM~ ผานิตดา: โอยอีควาย
(0:46) JaoJao & Noo-Phe: 555+
(0:46) JaoJao & Noo-Phe: เริ่ดบ่
(0:47) DREAM~ ผานิตดา: อยาก ตบ มรึงมาก
(0:47) JaoJao & Noo-Phe: ก็หมายความว่า มึงไม่ต้องกลัวว่ามึงจะเจ็บตอนท้าย แค่มันทำให้หลายๆวันในชีวิตมึงมีความสุข มันก็คุ้มนี่นา
(0:47) DREAM~ ผานิตดา: อืม ม ม
(0:48) DREAM~ ผานิตดา: อืม นั่นซิเนอะ
(0:48) DREAM~ ผานิตดา: แต่กูก็อดมองไม่ได้
(0:48) DREAM~ ผานิตดา: สงสัยกูกลัวเจ็บจริงๆๆ
(0:48) DREAM~ ผานิตดา: ว่ะ
(0:48) JaoJao & Noo-Phe: เคยมีประสบการณ์สยองมาก่อนรึเปล่าวะ
(0:48) DREAM~ ผานิตดา: เช่น
(0:48) DREAM~ ผานิตดา: ?
(0:49) JaoJao & Noo-Phe: เคยโดนใครทำให้เจ็บมาก่อนรึเปล่า
(0:49) DREAM~ ผานิตดา: อืม มันก้ต้องมีแหละอีห่า
(0:49) DREAM~ ผานิตดา: มันก็อาจจะเป็นความ ขลาดกลัว
(0:50) DREAM~ ผานิตดา: รึกูจะเป็นเพราะว่า เครียดเรื่อง หัวใจวะ
(0:50) JaoJao & Noo-Phe: ยังไง
(0:50) DREAM~ ผานิตดา: กูเหนื่อยที่ ต้องห้ามใจตัวเองรึเปล่าวะ
(0:50) JaoJao & Noo-Phe: แสดงว่ามึงไปแอบรักใครเหรอ
(0:50) DREAM~ ผานิตดา: เรื่อง มันยาว กูขอสรุป
(0:51) JaoJao & Noo-Phe: เออๆว่ามา
(0:52) DREAM~ ผานิตดา: .......................
(0:52) JaoJao & Noo-Phe: อืม โครงเรื่องคุ้นๆ
(0:52) DREAM~ ผานิตดา: ................
(0:53) DREAM~ ผานิตดา: อืม ทำไม มันน้ำเน่าจังวะ
(0:53) JaoJao & Noo-Phe: นึกออกเลยว่าจะเป็นไงต่อ
(0:53) DREAM~ ผานิตดา: เป็นไงต่อวะ
(0:53) JaoJao & Noo-Phe: ......................
(0:54) DREAM~ ผานิตดา: ...............
(0:54) JaoJao & Noo-Phe: เหอะๆ เริ่ด
(0:54) JaoJao & Noo-Phe: เหม็นหึ่งเลยคร่า
(0:54) DREAM~ ผานิตดา: หึ่งเนาะ ..... เหอะ โลกนี้ช่างน่าขัน
(0:54) JaoJao & Noo-Phe: 2-0 แล้วมึง
(0:55) DREAM~ ผานิตดา: แต่ กูก็มได้ เศ้รา นะ
(0:55) DREAM~ ผานิตดา: เออ ขอบใจนะ
(0:55) DREAM~ ผานิตดา: กูว่า กุไม่ได้เศร้าเพราะเรื่องนั้น
(0:55) JaoJao & Noo-Phe: อืม
(0:57) DREAM~ ผานิตดา: อีเจ้า มรึงทำไม กล้าโชว์ รูป ตัวเอง ททั้งทั้ง ที่ นมเล็ก ขนาดนั้น
(0:57) JaoJao & Noo-Phe: เพราะกูสวย
(0:57) DREAM~ ผานิตดา: มันเล็กมากเลยนะ
(0:57) JaoJao & Noo-Phe: กูไม่แคร์
(0:57) DREAM~ ผานิตดา: มรึงน่าจะหาอะไรมายัดนิดนึง
(0:58) DREAM~ ผานิตดา: ก็แล้ว แต่ นะ
(0:58) DREAM~ ผานิตดา: แค่พูดวคามจริง
(0:58) JaoJao & Noo-Phe: ชนะแล้วมึง
(0:58) DREAM~ ผานิตดา: น่ะ
(0:58) JaoJao & Noo-Phe: เอ๋า อีนี่ว่างจัด มากัดกู
(0:58) DREAM~ ผานิตดา: เปล่า
(0:58) DREAM~ ผานิตดา: สงสัย กูจะแก่ ว่ะ
(0:59) JaoJao & Noo-Phe: ทำไมวะ
(0:59) DREAM~ ผานิตดา: ขี้บ่น
(0:59) JaoJao & Noo-Phe: เออ ก็ว่า
(1:00) DREAM~ ผานิตดา: ...
(1:03) JaoJao & Noo-Phe: ไปแล้วนะมึง
(1:03) JaoJao & Noo-Phe: บายๆ
(1:03) DREAM~ ผานิตดา: อืม ม
(1:03) DREAM~ ผานิตดา: ขอบใจ
สวัสดี ไดอารี่
สวัสดี ไดอารี่....
วันนี้แดดที่เซี่ยงไฮ้ออกแล้วละ หลังจากที่โดนพายุไต่ฝุ่นถล่มหนักไปหลายวันสีฟ้าครามค่อยๆแต่งแต้มท้องฟ้าที่นี้ที่ละน้อยแล้วเมฆดำก็ค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปช้าๆ
วันนี้ ตื่นและไม่ทำอะไรเลย นอกจาก กิน และ นอนอ่านนิยาย" ติดปีกหัวใจไปหารัก" นวนิยายแปลสไตล์เกาหลีเรื่องราวไม่มีอะไร ออกจะดูเบาเบาไปซํกหน่อยด้วยซ้ำแต่ก็เป็นสิ่งเดียวที่ช่วยบรรเทิงอารมณ์ในตอนนี้ได้พรรคนี้โหมดอารมณ์ ขี้น ลง แปลกๆๆ ไฟในการเรียน มันมอดลงไปนานแล้ว และรู้สึกว่า เปิดเทอมคราวนี้ ไฟ ในกิจกรรม มันก็มอดตามไปอีกนึกถึงเทอมก่อนที่ได้ทำอะไรหลายๆอย่างมันก้สนุกดีหรอกนะแต่ว่า เทอมนี้ อารมณ์นั้นมันหายไปไหนแล้วก้ไม่รู้ซิหรือ ว่า มันจะหายไปกับเลข 0 ของอายุที่ผ่านเลยไปวะเลข 1 ที่เข้ามาแทนที่ปีนี้ เหมือนจะเป็นการเริ่มต้นกับอะไรบางอย่างแก่ ขึ้นอีกปี ก้าวพ้นวัยรุ่นขบเพาะมาแล้ว ปีนี้จะเป็นยังไงหนอ .. อยากรู้จังเลย ย ทำไมรู้สีกว่า ตอนที่อายุ 20 เรามีพลังมากมายเหลือเกินสามารถ สรรหา กิจกรรมอะไรได้อย่างมากมายไม่เหน็ดเหนื่อยและยังสามารถ ชักจูง แบ่งปัน คนรอบข้างได้อย่างสะบายเหลือเฟือผ่านไปแค่หนึ่งปี ทำไมมันรุ้สึกนิ่งๆ บอกไม่ถูกว่ะเฉื่อยๆ ชา ๆ และเนื่อยๆกับทุกสิ่งทุกอย่างอย่าว่าแต่จะแบ่งปันพลังให้คนรอบข้างเลยตอนนี้ลำพังแค่ตัวเองก็จะเอาไม่รอดอยู่แล้ว... หรือ นี่มันจะเป็นจุดเปลี่ยนระหว่างวัยว่ะการเป็นผู้ใหญ่นิ ความรู้สึกมันเป็นอย่างนี้รึเปล่าหนอเวลา มันจะค่อยๆ ทำให้ความสดใสของวัยรุ่นคล่อยๆเลือนหายไปรึเปล่าว้าเราเริ่มตั้งคำถามกับสิ่งที่เป็นอยู่ กับสิ่งที่เรียกว่าหน้าที่ กับทุกสิ่งทุกอย่างรายรอบตัวเริ่มถามหาเหตุและผล คำถามว่า "ทำไปทำไม?" "ทำแล้วได้อะไร?" ดังขึ้นถี่ขึ่นเรื่อยๆ กับทุกอย่างที่ทำในทุกทุกวัน"ไม่มีคำตอบ" "ไม่อยากหาคำตอบ" "ไม่ต้องการคำตอบ"ตอนนี้ตัวเราเองก็ตอบอะไรไม่ได้เช่นกันในสมองมันกลวงๆๆ และเหนื่อยล้า จนตัวเราเองก็นึกแปลกใจกับความรู้สึกที่เป็นอยู่นี้จำอะไรไม่ค่อยได้เลย ภาพเหตุการณ์ในสมองมันตีกันร่วนๆ แปลกๆ นึกอะไรก็ไม่ค่อยได้ ไม่รู้ว่านี้มันจะเป็นอาการ ที่เป็นผลมาจาก แอลกอฮอล์ ในเส้นเลือดรึเปล่าเนอะนึกแล้วก็ขำตัวเอง ตั้งใจว่าจะงดเหล้ส กะเขา ซํกเดือน นี่ยังไม่ทัน 7 วันเลย เฮย ย ดื่มแล้วมันก็สะบายใจดี มีความสุขดีอย่างที่เขาว่านั้นแหละ " เป็นธรรมดาที่ว่าโลกนี้นั้นจะขาดสุรามิได้" น้ำสุรานั้น จะช่วยชะล้าง เหตุและผล ที่กดขี่ทับจิตใจ้สำนึก ความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ในจิตใจเบื้องลึกของเราอยู่ และสุราจะช่วยผล่อนคลาย และปลดปล่อยเราออกจากสิงเหล่านั้นไม่แปลกหรอก ที่เด็กๆ ไม่ชอลดื่มสุรา เพราะมันยังไม่จำเป็นหรอกและ ไม่แปลกหรอก ที่พอเราโตขึ้น เราอยากที่จะลิ้มลอง และโหยหามันในสังคมที่เราจำต้องกดดันอารมณ์ต่างๆเอาไว้ข้างในจิตใจนี้สุราก็แลจะเป็นมิตรที่ดีที่สุดแล้วละ.. พูดยังกะว่า เป็น นังลำยอง เหล้าดองไปแล้วฉันแต่ชั่วโมงนี่ จะนิยามฉันอย่างนั้น ก็คงจะไม่ผิดไปซักเท่าไหร่หรอกวันพรุ่งนี้ชีวิตจะเป็นอย่างไรหนอ.... อ....อ....ไม่เห็นอยากรู้เลยว่ะกลัวอารมณ์ตัวเองที่เป็นแบบนี้จัง
วันนี้แดดที่เซี่ยงไฮ้ออกแล้วละ หลังจากที่โดนพายุไต่ฝุ่นถล่มหนักไปหลายวันสีฟ้าครามค่อยๆแต่งแต้มท้องฟ้าที่นี้ที่ละน้อยแล้วเมฆดำก็ค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปช้าๆ
วันนี้ ตื่นและไม่ทำอะไรเลย นอกจาก กิน และ นอนอ่านนิยาย" ติดปีกหัวใจไปหารัก" นวนิยายแปลสไตล์เกาหลีเรื่องราวไม่มีอะไร ออกจะดูเบาเบาไปซํกหน่อยด้วยซ้ำแต่ก็เป็นสิ่งเดียวที่ช่วยบรรเทิงอารมณ์ในตอนนี้ได้พรรคนี้โหมดอารมณ์ ขี้น ลง แปลกๆๆ ไฟในการเรียน มันมอดลงไปนานแล้ว และรู้สึกว่า เปิดเทอมคราวนี้ ไฟ ในกิจกรรม มันก็มอดตามไปอีกนึกถึงเทอมก่อนที่ได้ทำอะไรหลายๆอย่างมันก้สนุกดีหรอกนะแต่ว่า เทอมนี้ อารมณ์นั้นมันหายไปไหนแล้วก้ไม่รู้ซิหรือ ว่า มันจะหายไปกับเลข 0 ของอายุที่ผ่านเลยไปวะเลข 1 ที่เข้ามาแทนที่ปีนี้ เหมือนจะเป็นการเริ่มต้นกับอะไรบางอย่างแก่ ขึ้นอีกปี ก้าวพ้นวัยรุ่นขบเพาะมาแล้ว ปีนี้จะเป็นยังไงหนอ .. อยากรู้จังเลย ย ทำไมรู้สีกว่า ตอนที่อายุ 20 เรามีพลังมากมายเหลือเกินสามารถ สรรหา กิจกรรมอะไรได้อย่างมากมายไม่เหน็ดเหนื่อยและยังสามารถ ชักจูง แบ่งปัน คนรอบข้างได้อย่างสะบายเหลือเฟือผ่านไปแค่หนึ่งปี ทำไมมันรุ้สึกนิ่งๆ บอกไม่ถูกว่ะเฉื่อยๆ ชา ๆ และเนื่อยๆกับทุกสิ่งทุกอย่างอย่าว่าแต่จะแบ่งปันพลังให้คนรอบข้างเลยตอนนี้ลำพังแค่ตัวเองก็จะเอาไม่รอดอยู่แล้ว... หรือ นี่มันจะเป็นจุดเปลี่ยนระหว่างวัยว่ะการเป็นผู้ใหญ่นิ ความรู้สึกมันเป็นอย่างนี้รึเปล่าหนอเวลา มันจะค่อยๆ ทำให้ความสดใสของวัยรุ่นคล่อยๆเลือนหายไปรึเปล่าว้าเราเริ่มตั้งคำถามกับสิ่งที่เป็นอยู่ กับสิ่งที่เรียกว่าหน้าที่ กับทุกสิ่งทุกอย่างรายรอบตัวเริ่มถามหาเหตุและผล คำถามว่า "ทำไปทำไม?" "ทำแล้วได้อะไร?" ดังขึ้นถี่ขึ่นเรื่อยๆ กับทุกอย่างที่ทำในทุกทุกวัน"ไม่มีคำตอบ" "ไม่อยากหาคำตอบ" "ไม่ต้องการคำตอบ"ตอนนี้ตัวเราเองก็ตอบอะไรไม่ได้เช่นกันในสมองมันกลวงๆๆ และเหนื่อยล้า จนตัวเราเองก็นึกแปลกใจกับความรู้สึกที่เป็นอยู่นี้จำอะไรไม่ค่อยได้เลย ภาพเหตุการณ์ในสมองมันตีกันร่วนๆ แปลกๆ นึกอะไรก็ไม่ค่อยได้ ไม่รู้ว่านี้มันจะเป็นอาการ ที่เป็นผลมาจาก แอลกอฮอล์ ในเส้นเลือดรึเปล่าเนอะนึกแล้วก็ขำตัวเอง ตั้งใจว่าจะงดเหล้ส กะเขา ซํกเดือน นี่ยังไม่ทัน 7 วันเลย เฮย ย ดื่มแล้วมันก็สะบายใจดี มีความสุขดีอย่างที่เขาว่านั้นแหละ " เป็นธรรมดาที่ว่าโลกนี้นั้นจะขาดสุรามิได้" น้ำสุรานั้น จะช่วยชะล้าง เหตุและผล ที่กดขี่ทับจิตใจ้สำนึก ความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ในจิตใจเบื้องลึกของเราอยู่ และสุราจะช่วยผล่อนคลาย และปลดปล่อยเราออกจากสิงเหล่านั้นไม่แปลกหรอก ที่เด็กๆ ไม่ชอลดื่มสุรา เพราะมันยังไม่จำเป็นหรอกและ ไม่แปลกหรอก ที่พอเราโตขึ้น เราอยากที่จะลิ้มลอง และโหยหามันในสังคมที่เราจำต้องกดดันอารมณ์ต่างๆเอาไว้ข้างในจิตใจนี้สุราก็แลจะเป็นมิตรที่ดีที่สุดแล้วละ.. พูดยังกะว่า เป็น นังลำยอง เหล้าดองไปแล้วฉันแต่ชั่วโมงนี่ จะนิยามฉันอย่างนั้น ก็คงจะไม่ผิดไปซักเท่าไหร่หรอกวันพรุ่งนี้ชีวิตจะเป็นอย่างไรหนอ.... อ....อ....ไม่เห็นอยากรู้เลยว่ะกลัวอารมณ์ตัวเองที่เป็นแบบนี้จัง
2550/09/19
2550/09/16
ความคิดที่เปลี่ยนอยู่ทุกขณะ
Everybody change
YOu change
I change
every moment we change
change change change
Nothing last forever . . .
why we have to make it more difficult and more complexsible
. . . change change change
YOu change
I change
every moment we change
change change change
Nothing last forever . . .
why we have to make it more difficult and more complexsible
. . . change change change
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)