สวัสดี ไดอารี่

สวัสดี ไดอารี่....

วันนี้แดดที่เซี่ยงไฮ้ออกแล้วละ หลังจากที่โดนพายุไต่ฝุ่นถล่มหนักไปหลายวันสีฟ้าครามค่อยๆแต่งแต้มท้องฟ้าที่นี้ที่ละน้อยแล้วเมฆดำก็ค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปช้าๆ
วันนี้ ตื่นและไม่ทำอะไรเลย นอกจาก กิน และ นอนอ่านนิยาย" ติดปีกหัวใจไปหารัก" นวนิยายแปลสไตล์เกาหลีเรื่องราวไม่มีอะไร ออกจะดูเบาเบาไปซํกหน่อยด้วยซ้ำแต่ก็เป็นสิ่งเดียวที่ช่วยบรรเทิงอารมณ์ในตอนนี้ได้พรรคนี้โหมดอารมณ์ ขี้น ลง แปลกๆๆ ไฟในการเรียน มันมอดลงไปนานแล้ว และรู้สึกว่า เปิดเทอมคราวนี้ ไฟ ในกิจกรรม มันก็มอดตามไปอีกนึกถึงเทอมก่อนที่ได้ทำอะไรหลายๆอย่างมันก้สนุกดีหรอกนะแต่ว่า เทอมนี้ อารมณ์นั้นมันหายไปไหนแล้วก้ไม่รู้ซิหรือ ว่า มันจะหายไปกับเลข 0 ของอายุที่ผ่านเลยไปวะเลข 1 ที่เข้ามาแทนที่ปีนี้ เหมือนจะเป็นการเริ่มต้นกับอะไรบางอย่างแก่ ขึ้นอีกปี ก้าวพ้นวัยรุ่นขบเพาะมาแล้ว ปีนี้จะเป็นยังไงหนอ .. อยากรู้จังเลย ย ทำไมรู้สีกว่า ตอนที่อายุ 20 เรามีพลังมากมายเหลือเกินสามารถ สรรหา กิจกรรมอะไรได้อย่างมากมายไม่เหน็ดเหนื่อยและยังสามารถ ชักจูง แบ่งปัน คนรอบข้างได้อย่างสะบายเหลือเฟือผ่านไปแค่หนึ่งปี ทำไมมันรุ้สึกนิ่งๆ บอกไม่ถูกว่ะเฉื่อยๆ ชา ๆ และเนื่อยๆกับทุกสิ่งทุกอย่างอย่าว่าแต่จะแบ่งปันพลังให้คนรอบข้างเลยตอนนี้ลำพังแค่ตัวเองก็จะเอาไม่รอดอยู่แล้ว... หรือ นี่มันจะเป็นจุดเปลี่ยนระหว่างวัยว่ะการเป็นผู้ใหญ่นิ ความรู้สึกมันเป็นอย่างนี้รึเปล่าหนอเวลา มันจะค่อยๆ ทำให้ความสดใสของวัยรุ่นคล่อยๆเลือนหายไปรึเปล่าว้าเราเริ่มตั้งคำถามกับสิ่งที่เป็นอยู่ กับสิ่งที่เรียกว่าหน้าที่ กับทุกสิ่งทุกอย่างรายรอบตัวเริ่มถามหาเหตุและผล คำถามว่า "ทำไปทำไม?" "ทำแล้วได้อะไร?" ดังขึ้นถี่ขึ่นเรื่อยๆ กับทุกอย่างที่ทำในทุกทุกวัน"ไม่มีคำตอบ" "ไม่อยากหาคำตอบ" "ไม่ต้องการคำตอบ"ตอนนี้ตัวเราเองก็ตอบอะไรไม่ได้เช่นกันในสมองมันกลวงๆๆ และเหนื่อยล้า จนตัวเราเองก็นึกแปลกใจกับความรู้สึกที่เป็นอยู่นี้จำอะไรไม่ค่อยได้เลย ภาพเหตุการณ์ในสมองมันตีกันร่วนๆ แปลกๆ นึกอะไรก็ไม่ค่อยได้ ไม่รู้ว่านี้มันจะเป็นอาการ ที่เป็นผลมาจาก แอลกอฮอล์ ในเส้นเลือดรึเปล่าเนอะนึกแล้วก็ขำตัวเอง ตั้งใจว่าจะงดเหล้ส กะเขา ซํกเดือน นี่ยังไม่ทัน 7 วันเลย เฮย ย ดื่มแล้วมันก็สะบายใจดี มีความสุขดีอย่างที่เขาว่านั้นแหละ " เป็นธรรมดาที่ว่าโลกนี้นั้นจะขาดสุรามิได้" น้ำสุรานั้น จะช่วยชะล้าง เหตุและผล ที่กดขี่ทับจิตใจ้สำนึก ความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ในจิตใจเบื้องลึกของเราอยู่ และสุราจะช่วยผล่อนคลาย และปลดปล่อยเราออกจากสิงเหล่านั้นไม่แปลกหรอก ที่เด็กๆ ไม่ชอลดื่มสุรา เพราะมันยังไม่จำเป็นหรอกและ ไม่แปลกหรอก ที่พอเราโตขึ้น เราอยากที่จะลิ้มลอง และโหยหามันในสังคมที่เราจำต้องกดดันอารมณ์ต่างๆเอาไว้ข้างในจิตใจนี้สุราก็แลจะเป็นมิตรที่ดีที่สุดแล้วละ.. พูดยังกะว่า เป็น นังลำยอง เหล้าดองไปแล้วฉันแต่ชั่วโมงนี่ จะนิยามฉันอย่างนั้น ก็คงจะไม่ผิดไปซักเท่าไหร่หรอกวันพรุ่งนี้ชีวิตจะเป็นอย่างไรหนอ.... อ....อ....ไม่เห็นอยากรู้เลยว่ะกลัวอารมณ์ตัวเองที่เป็นแบบนี้จัง