Life is journey

กว่า ยี่สิบชม สำหรับการเดินทาง

คำเดียว เหนือยได้อีก

มาถึงแล้ว จ้า บริสทอล ลล ล ล

ฮีทโทรแอร์พอรต์ กับกรัเป๋าใบโต ลากๆๆๆ ขึ้นรถโคช ไปต่อยังบริสทอล

หลังจากนั้น คุณลุงแทกซี่บอกว่า ยูชโฮเทลอยู่อีกไม่ไกล ห้านาทีเดินถึง โอเค เดินก็เดิน ปรากฏว่า ผานิตดา ก็ลากกระเป๋า ผ่าเมืองไปเลยคะ นู้น สิบห้านาที ได้มั้ง กว่าจะหาเจอ สุดยอดมากกก ทำได้ยังไงวะเรา อืม ฝรั่งก็มองๆๆ ว่า นัง จีน นี่จะไปไหนหนอ เหอเหอ กว่าจะลากกระเป๋ามาถึงที่นี่ได้ก็ เรียกว่าเมืื่อยสุดๆๆ

เรืองนี้สอนให้รุ้ว่า ห้านาที อินเดีย (คนขับแทกซี่เป็นคนอินเดีย) ตอ้งคูน สาม นะเนี้ย

พอลากกระเป๋ามาถึง เชคอิน เรียบร้อย ก็เลยออกไปเดินเล่นรอบๆๆๆ เดินๆอยู่ก็มีความรุ้สึกว่ามีฝรั่งมันก็มองๆๆอะนะ อืม รู้สึกแปลกๆๆ ก็เอเชียอะนะ เหย เมืองเขาก็สวยดีนะ เป็นเมืองท่าที่น่ารักดี ออกแนวโรแมนติคด้วยนะ เหอเหอ แต่อย่าง ชอค คือ กำลังจะเดินเข้าไปซุปเปอร์ อีตาฝรั่งคนนึง ออกแนววัยรุ่น มองหน้าเราแล้วก็มาสะกิด

" เฮโล่ ยูแคน เซ่ เฮโล่ เฮ่ " โอ้ มรึงเป็นบ้าไรเนี้ย กรูละ งง

เออ มันคงไม่เคยเห็นเอเชียม้ง เหย ย ตกใจหมดเลย

ตอนเช้าก็ นั่งแทกซี่มาถึง บ้าโฮส อย่างปลอดภัย แถวนี้ก้เงียบเหลือหลาย แต่ว่า ก็ดีนะ ธรรมชาติดี

โฮส กับ เมท ก็น่ารักดี วันนี้เลยได้ออกเดินทัวรืเมืองซธเมื่อยเลย ฮ่าๆๆ

โรงเรียนก็แบบวว่า ไกลได้อีก แต่ก็นะ เมืองน่ารักดีว่ะ ชีิวิต อีกแบบนึง ก็คงสนุกไปอีกแบบ

ตะวันโด่งเลย จะหลับยังไงเนี้ย ดรีม