คนเราล้วนมีความลำพองในความสามารถของตนเองทั้งนั้น
คนดีไม่จำเป็นต้องอวด คนเก่งไม่จำเป็นต้องแสดงออกให้เห็นว่าเหนือกว่า คนฉลาดมักจะเรียนรู้ที่จะฟังมากกว่าอวดดี
เวลาทำงานร่วมกัน ไม่ว่าเราจะเคยเป็นเทพมาจากไหน แต่เมื่อมารวมกันเป็นทีม มันหมายความว่า เทพก็ต้องรู้จักพกหู และหัวใจที่เปิดกว้่างมายอมรับในความคิดของคนอื่นด้วย
ไม่มีใครทำอะไรได้คนเดียวในโลก เขาถึงได้สร้างคนให้แตกต่างเพื่อที่จะได้รู้จักเรียนรู้ และยอมรับในตัวตนของกันและกัน
การหยุดคิดที่จะโต้แย้งคนอื่น แล้วหยุดฟัง อาจจะทำให้เรามองเห็นอะไรได้กว้างมากกว่ากะลาใบเดิืมที่ครอบกะบาลอยู่
หรือ ไม่จริง ?
ผานิตดา
โหมด กัด จิก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น