ถ้าเราแคร์ใครซักคน เราคงไม่กล้าที่จะทำให้เขาเสียใจ ใช่มั้ย
แต่ถ้าเราแค่อยากเอาชนะกัน ไม่ว่าอีกฝ่ายจะรู้สึีกอย่างไร เราก็จะทำลงไปเพื่อความสะใจของตัวเอง
ถ้าชนะแล้วยังไงเหรอ แบบนี้มันก็หมายความว่า เราคิดถึงแต่ตัวเองซื
และอย่างนี้ มัีนก็หมายความว่า่ เรา ไม่ได้แคร์ความรู้สึกกันเลย
แล้วเราจะคบกันต่อไปได้อย่างไร
บ่อยครั้งที่เราไม่แสดงความโกรธออกไป
ไม่ใช่เพราะว่าเราไม่กล้าแสดงความรู้สึกตัวเอง
แต่เป็นเพราะว่า เราไม่กล้าทำร้ายหัวใจคนคนนั้นต่างหาก
บ่อยครั้งที่เราฝืนยิ้ม ทั้งทั้งที่กำลังเสียใจ
ไม่ใช่เพราะว่าเราเสแสร้ง
แต่เป็นเพราะว่า ความเสียใจของเรา มันอาจจะทำให้คนคนนั้นมีความสุขน้อยลง
เราจึงเลือกที่จะเก็บไว้
บ่อยครั้งที่เรารู้สึกเหมือนว่ากำลังโดนหลอก แต่เราก็ยินดีที่จะฟัง
ไม่ใช่เพราะเรายอมโง่
แต่เป็นเพราะว่า เราอยากให้คนคนนั้นสะบายใจ ถ้าเขาอยากให้เราเชื่อ เราก็จะไม่พูดออกไป
บ่อยครั้งที่เราเสียใจกับการกระทำและคำพูดแรงแรง
แต่เราต้องบอกว่าเราไม่เป็นอะไรเลย
ไม่ใช่เพราะเรากลัวเขาเห็นความอ่อนแอ
เราแค่อยากให้เขาได้แสดงออกในสิ่งที่เขารู้สึกเต็มที่
เราจึงยินดีที่จะยิ้มรับทุกการกระทำที่คนคนนัน้แสดงออก
บ่อยครั้งที่เราต้องร้องไห้ลำพัง
แต่เรากลับต้องร่าเริงทุกครั้งเวลาที่อยู่ต่อหน้าเขา
ไม่ใช่เพราะเราอยากปิดบังความรู้สีก
เพียงแต่ เราแค่อยากให้คนคนนั้น สะบายใจ ก็เท่านั้น
ถ้าเราแคร์หัวใจกันและกันจริงๆ เราก็ต้องแสดงออก ให้เห็นว่า เราอยากดูแลหัวใจกันและกันจริงๆ
ไม่ใช่เหรอ ..... ???
ฟ้าสีเทา มอง ไม่เห็น ฟ้าขาวขุ่น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น