ซึ้งกับ คำว่า ชีวิต คือ การเดินทาง อีกครั้งเมื่อวันที่สิบสามตุลาคมมาถึง
การจากลาเกิดขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ในชีวิต แต่ความเศร้าก็มีรสชาติเดิมๆไม่เคบเปลี่ยนเลย
น้ำตาไหล ตอนที่มองออกไปนอกหน้าตา การเดินทางคนเดียวในวันที่รู้สึกอ่อนแอ เหงาอย่างบอกไม่ถูก
ชีวิตของเราจนถึงวันนี้เก็บเกี่่ยวประสบการณ์ทั้งสุข เศร้า เหงา ครื้นเครง วังเวง และเจ็บปวดมากมาย สิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ทำให้ เข้มแข็ง และอ่อนแอได้ในเวลาเดียวกัน เพียงแค่แสดงออกมาในเวลาที่ต่างกัน การจบปริญญาตรี ดูจะไม่มีค่าเอาเสียเลยในตอนที่ต้องสมัครเข้าเรียนป.โท เรามองหาแต่ปริญญาอีกใบที่อยู่ข้างหน้า โดยไม่รู้สึกของค่าของปริญญาอีกใบที่อยู่ในมือ ส่วนประกอบของความสัมพันธ์หลายๆอย่างในชีวิตบีบบังคับให้เราตัดสินใจมา ทั้งทั้งที่ยังไม่รู้ว่าพร้อมกับการต่อ
สู้ครั้งใหม่รึเปล่า แต่บางที ชีวิตคนเราก็ไม่มีเวลาให้มาเอื่อยเฉือยมากนัก จังหวะและโอกาสไม่เคยรอคนที่เลือกมาก ข้อเสนอของปริญญาใบใหม่จากมหาลัยมีชื่อจากอังกฤษ ดึงเราให้ตัดสินใจเก็บกระเป๋าอีกครั้ง ทั้งทั้งที่ใบเก่ายังไม่ได้ทำการแกะ เพียงแค่เปิดกระเป๋าขึ้นมา ยัดของเพิ่งอีกนิดหน่อย แล้วการเดินทางของชีวิตก็เริ่มขึ้น อีกครั้ง...
ณ เกาะอังกฤษ เมืองเล็กๆทางตอนเหนือ ฉันไม่เคยได้ยินแม้แต่ชื่อ แต่ก็ยังดันด้นมา โดยไม่รู้แม้แต่น้อยว่า ชีวิตกำลังเจอกับการเปลี่ยนแปลอีกครั้ง
กระเป๋าเดินทางสองใบกับฉัน ผู้ที่ยังมึนงงในชะตา เดินทางมาถึงเมื
องเดอแร่ม เมืองเล็กๆทางตอนเหนือของอังกฤษ สาบานว่าก่อนมารู้แค่นี้จริงๆ และมาถึงก็ไม่ผิดหวัง เล็ก สมชื่อ !
ถ้าจะมีอะไรที่ถือว่าเป็นของขวัญในชีวิตตั้งแต่เกิดมา ก็คงจะเป็นการได้พบคนดีดีในทุกครั้งที่ออกเดินทางมายังที่แห่งใหม่ และครั้งนี้ก็เช่นกัน พี่คนไทยใจดีและครอบครัวน่ารักของเขาเมตตากรุณาให้เด็กเร่ร่อนจากที่แห่งใดก็ไม่รู้มาพักอาศัยอยู่เป็นการชั่วคราว และดูแลตั้งแต่วันแรกที่มาถึง นึกขอบคุณอย่างสุดซึ้ง หากไม่ได้พี่เขา เราเองก็คงเริ่มต้น ตั้งหลัก ไม่ถูกเหมือนกัน บุญคุณครั้
งนี้จะอยู๋ในใจผานิตดาอย่างแน่นอน
การมาถึงหลังเปิดเทอม คงเป็นฝันร้ายสำหรับนักเรียนใหม่อย่างเราแน่อน แต่สำหรับเราแล้วทุกอย่างกลับกลายเป็นเรื่องดีดีในชีิวต การได้พบอาจารย์ที่คณะ ซึ่งเป็นค
นที่รับเราเข้ามาเรียนที่นี่ทำให้เรารู้สึกว่า "ฉันคิดถูกแล้วที่มาที่นี่" ความอบอุ่น ความช่วยเหลือ คำแนะนำ เป็นสิ่งที่วิเศสที่สุดสำหรับคนที่เพิ่งมาถึงและเิร่มต้นแบบงงอย่างเรา และท่านก็ใจดี ยินที่ที่จะเป็นซุปเปอร์ไวเซฮร์ให้ตั้งแต่ครัง้แรกที่ได้พบกัน เหนือคำบรรยายจริงๆ วันนี้ โชคดีมากที่ได้มา
แม้ว่าการหาที่พักจะเป็นเรื่องยาก พร้อมๆกับการที่ต้องพยายามเรียนให้ทัน ดูจะเป็นความเครียดที่บั่นทอนกำลังใจ และกำลังกายสำหรับเราอย่างมาก แต่เราก็ได้เรียนรู้ว่า การพึ่งตนเอง และความกล้าตัดสินใจเท่านั้น จะทำให้เราผ่านพันไปได้ การได้มาเจอบ้านหลังนี้ ถือเป็นของ
ขวัญอีกครั้ง แต่ไม่ใช่ตัวบ้าน แต่เป็น คนที่อยู๋ในบ้าน เมทน่ารัก ทำให้เรารู้สึกว่า เลือกไม่ผิด ขอบคุณ สายรุ้งแรก แห่งดอกแร่ม ที่ทำให้เรายิ้มออกมากได้ แต่ตัดสินใจได้ง่ายขึ้น จะคำบอกใบ้ของทองฟ้า
ชีวิตต้องดำเนินไปไม่ว่าเราจะรู้สึกว่า พร้อม หรือ ไม่พร้อม สิ่งรอบตัวเราจะผลักดันเราให้เคลื่อนไปข้างหน้าเอง โดยที่เราไม่รู้ตัวดว้ยซ้ำ
การเดินทางเพิ่งเริ่มขึ้น เส้นทางเส้นนี้ ยาก และ ชันมาก จนบางทีก็ไม่รู้ว่าฉัน จะปีนขึ้นไปได้สำเร็จรึเปล่า ?
ความสงสัย ไม่ใช่คำตอบ
การกระทำ จะนำเราไปสู่คำเฉลย
จนกว่าจะพบกัน .......น
สายรุ้งแรกแห่งเดอแร่ม ........... ยิ้มให้ฉัน ในวันที่รู้สึกโดดเดี่ยวที่สุด
ขอบคุณนะ
